η τραγωδία (ολοκληρωμένο)

εννα σας πω ρε χωρκανοί για έναν σκηνικόν
έναν χαττάν που έπαθε μια πούττα μ'εναν νιον

ήσσιεν τζιαιρό να γαμηθεί,τζιαιρό για να γελάσει
τζ'επρεπε να τον ιμπουκκωθεί αλλιώς ήτουν να σπάσει

τζιαι ήτουν μια νύχτα όμορφη πο'φκύκεν στο γυρόν
για βίλλον που επεθύμησε,να εύρει αρσενικόν

κοντεύκει ένας όμορφος, ένας θεός σωστός
εγυάλλισεν τ'αμμάτιν της πως ήρτεν ο τζιαιρός

είσσιεν κορμίν σαν άγαρμα,Απόλλωνας ο νέος
ήσσιεν καλά γονίδια ήταν πολλά ωραίος

φέττες τζιαι οι κοιλιακοί,σίερον το κορμίν του
άμαν τον είδεν η κορού έθελεν το πουλλίν του

πιάνννει τον πράττσιον που λαλείς,πάσιν στον ασσιυρώνα
πας τα δεμάθκια σύρνει την ν'αρκέψουν τον αγώνα

τζιείνη εσυλλοίζετουν ίνταλως θα την πάρει
αθθεν να μπεί τζιαι φουρκαστός άτζαπις ννα με χτάρει;

άξξιπα τζιείνη εμουσσιεψεν τζιαι τρέχαν τα ζουμιά της
τον βίλλον τον εθέλασιν τζ'ο νούς τζιαι τα βλανντζιά της

τρουμπώννει σαν την μούλλα,τζι'αννοίει το πουττίν της
πρίσσσιουνται τα πουττόσσιειλα θέλει τον η ψυσσιή της

μα έν'ι νιώθει το θερκόν στην τρύπα να τρυπώννει
να βασιανιέται να κουντά ούτε τζιαι να μπαρρώννει

σαν το σκουλούτζιην μάσσιεται να μπεί εις την φουλιάν της
άδικα τζίεινη καρτερά να εύρει την χαράν της

άτε λαλεί του άξξιπα,τζιαι κρούζει το πουττίν μου
τζιαι μεν με σσσιομαλίζεις μπορώ τζιαι μανισσιή μου

αμμέν ιμπόρείς πέ μου το,ν'αρκέψω να νεκαλιούμαι
με το βρατζιήν στα γόνατα αλλά να μεν γαμιούμαι

μπορεί να πέρασεν τζιαιρός μα έννεν έτσ' οι βίλλοι
πέταξε το καλύττερα για να το φαν οι σσιύλλοι

είδα σε τόσον κορμαλλιάν,μα άλλην μας εδείξαν
αλλά θκυο πόντους βίλλο στο τέλος μας εμπήξαν

για την διαλείπουσα παρουσία μου

θέλω να γραφω ταχτικά,λαλώ σας την αλήθκεια
αλλά οι 'ποχρεώσεις μου,τραβούν με που τ'αρρτζίθκια

Ωδή στην νεαρή επαγγελματία

έφαες-ήπιες τζιαι κανεί,τζιαι το κεφάλαιον κλείνει
τζ''οτι άρπαξεν ο κώλος σου,ανάμνηση θα μείνει

ΥΓ: αφιερωμένο στην Ελένη που επιστρέφει στα πάτρια εδάφη