Ο όξινος

Εψες εσυλλοίστηκα πκοιόν εν το πρόβλημάν σου
Γιατίς πικρέφκεις κάποτες, ποιον ναν το κόλλημαν σου

Κάποτες είσαι Ζάχαρις,το στόμαν τρέσσιει μέλι
άλλες βολές εισ'όξινος τζιαι πλάσμαν έν σε θέλει

Επόσφιηξα τον νούν μου, άννοιξα τζιαι βιβλία
Για να 'βρω την απάντησην σε τούντην ιστορία

Η επιστήμη εξόρτωσεν να μου το εξηγήσει
οτι πικρέφκεις φίλε μου σαν λείφκει το γαμήσι

Εν σε φορούν οι τόποι σ'ανατολή τζιαι δύση
στον πούττον της η μέγαιρα σαν βάλλει ρουμανήσι

ευτύς ο λόος σου πικρός όπως το χοληκάιν
το πικρηλλήκκιν έτοιμον φεύκει όπως το σκάιν

άμαν γαμήσεις άξξιππα, φίλε μαλαθκιανίσκεις
τζ'αχάπαρος τζιαι γελαστός θκυο-τρεις μέρες μέρες μινήσκεις

Αν ήμουν ο κροκόδειλος...

Αν ήμουν ο κροκόδειλος του Καλοπαναγιώτη
βίλλαν θα είχα πέτσενη,μέσα στην Κύπρον πρώτη.

Με το γαμήσιν στο νερόν που τό 'σσιεις μιάλον άχι
θα σ'επαιρνα τσιαρρτόζα μου τρείς νύχτες στο Σερράχη

Στες ποκαλάμες του Γιαλλιά ήτουν να δεις τα αστέρκα
μέλιν θα ήτουν κοκόνα μου,ούλλα τα καλοτζιέρκα

Μες του Γαρύλλη τα νερά θα σ'έκαμνα να χύσεις
να τον φουσκώσεις άξιππα τζιαι να τον ξισσιειλήσεις.

Μά'ν είμαι ο κροκόδειλος του Καλοπαναγιώτη
είμαι 'νας γάρος σιερκάς την τύχη μου γαμώ τη

Στον Μιχαλάκη και τον Θίασο

Μιχάλη μου καυλάντη μου που 'σαι καλόν κοπέλλι
που είσαι τζιαι αθκιασερός να παίζεις Καμπανέλλη

Μες των θαυμάτων την αυλή παίζεις εναν ωραίο
τον ρόλον του αχάπαρου τον τέλλεια τελευταίο

ξίχασ'τα λόγια τα πασσιά π'ακούεις κάθε μέρα
βιλλιές σσσιηστές κατσσιαριστές που σσιήζουν τον αέρα

αθθέλεις Μιχαλάκη μου λίρες τζιαι πρώτο ρόλο
να δώκεις την ψυσσιή σου,αλλά τζιαι λλιόν κώλο

το ζευκάρωμαν των αππάρων

Απαξ τζ’αννοίξει ο τζιαιρός,τζ’η άννοιξη κοντέψει
Για την φοράδαν μάθετε ζευκάρωμαν θ’αρκέψει

Μπορεί ναν άγριον χτηνόν,πλάσμαν να μεν κοντεύκει
Αμαν τρεχτεί για άππαρον,περίτου ιδιοτροπεύκει

Αμαν να δεί αρσενικόν εννα ποθκιασσιελλώσει
Τον νούρον της καμαρωτόν, πάνω εννα σηκώσει

Για να την πάρει μυρωθκιάν τζιείνος ποννα κοντέψει
Τα θκυό της τα πουττόσσιειλα για τζιείνον εννα παίξει

Κότσιηνα ολοπούρπουλλα σαν το φουρνίν πυρώννουν
Την κλειτορίδαν την πασσιά τότες την φανερώννουν

Την ράσσιην την της κοντά-κοντά εννα την χαμηλώσει
Ζουμίν πηχτόν μα τζιαι βραστόν που μέσα θα σσιονώσει

Αμαν ννα πκιάει μυρωθκιάν την μούττην του εννα κλείσει
Την μαλαήν του πούττου της για να την μελετήσει

Η βίλλα θα ποτυλιχτεί,μέσα που το καρούλλι
Τζιαι η κελλέ περήφανη ,εννα γινεί ταούλλι


Για να σκλερήνει την φακκά πάνω εις την τζιοιλλιάν του
Πέρνει φόραν-πετάσσεται να κάμει την δουλλειάν του

Απαξ τζιαι φκεί που πάνω της ,εννά του καιλήσει
Θα την δακκάννει στον λαιμόν να μεν τον σικκηρτήσει

Να την κουσπά ωσπου μπορεί,ώσπου να σκομασσιήσει
Τζι’έθθεν ννα παρετήσει ποττές πριχού να χύσει

Μακροοικονομική θεώρηση της συνουσίας

πέρκι να 'τουν ο πούττος σου το εθνικό μας χρέος
τζ'η βίλλα μου το δάνειον,να είμαι ήμουν ευρωπαίος

να τουν η βίλλα μου λαλώ τα spread του δημοσίου
ένας πλανήτης μόνη της,γειτόνισσα του ηλίου

επαττίσαμεν κοπέλλια;

Λαλούν εννα παττίσουμεν εν τα ψουμμιά μας λλία
άραγες εν κατάρα; καμμιά παλλιά αμαρτία;

εννάρτει το ταμείον, πάνω μας θα τσιππώσει
ούτε για τους καπούττους μας εθθεν να μείνει γρόσι

τούτος ο φόρος εν σκλερός,γιατίς πίννει χαππούιν
θα μας κουσπήσει εχουν να πουν,τζιαι 'ννα μας μείνει χούιν


όποιος γαμά ακούστηκεν χαράτσιν θα πκιορώννει
στην βίλλαν του χαρτόσημον πρέπει να φτυμμακώννει

εννα γαμιούνται οι εχούμενες,τζιαι οι φτωσσιές δαχτύλι
τζιαι ούττε πίππαν ένεσσιει, μόνον νάκκον στα σσιείλη

Για την κρίσην

Οι ξένοι οι αχάπαροι λαλούν θα ξιλιφτούμεν
Τζαι πρέπει ρε Συνέλληνες καπάλιν να γαμούμεν

ακούστε Πατριώτες μέσα σε τούντην Κρίση
Γαμήσιν να διδάξετε σ'ανατολήν τζια δύσην

Δως μου Αφροδίτη δύναμην,πόψε άμαν σου νέψω
τζιαι βίλλον αλαβάστρινον για σεν εννα σμιλέψω

τζ'άμαν γαμήσι δυνατόν παλε 'ννα αρκινέψω
βίλλον χρυσελεφάντινον με τον Ερμήν θα πέψω

ο βοσκός εις την ζούγκλαν

Είσσιεν πριν γρόνια κάμποσα έναν πασσιήν βοσκόν
που είπεν εβαρήθηκα,θα 'φηκω το χωρκόν

θα πκιάω το πιθκιαύλιν μου,θα πκιάω τα χτηνά
να πάμεν εις την ζούγκλαν,να ζιώ βασιλικά

να κάτσουμεν λλίον τζιαιρόν μέσα στες φυλλωσσιές
έτσι,ν'αλλάξει ο αέρας μας,για λλίες διακοπές

εφόρτωσεν τα μιαν αφκήν έφυεν με το πλοίον
κάμποσον εταξίδεψεν,θκυο μήνες τζ'αλλο λλίον

μιαν μμέραν σαν εκάθετουν τζ''εγλεπεν τα χτηνά
άξιππα αντελοσσσιάστην που μιάλην παουρκά

θωρεί ομπρός του άδρωπον,με τες πετσσιές ντυμένον
παλλικαρά πολλά ψηλόν μα τζιαι ξιμαρισμένον

μα ποιός εν που σαι γιόκκα μου,για ίντα παουρίζεις
τι κάμνεις μες τα κάκκαφα τζιαι ίντα καττσιαρίζεις

λαλεί του είμαι ο Τταρζάν,τζ'η ζούγκλα εν το χωρκόν μου
οι φίλοι μου εν τα χτηνά,τζ'οι σπήλλιοι πατρικό μου

εγιώ λαλει του είμαι βοσκός τζιαι ήρτα που τα πέρα
της αφροδίτης το νησίν που άφηκα μιαν ημέρα

μα σαν εσυντιχάννασιν ο σσιύλος του κοντεύκει
 κάθεται γονατά χαμέ,λαξίματα αρκεύκει

ίντα το αφήννεις το χτηνόν τρεις μέρες πεινασμένον
εννα σε πκιάει που τα πλευρά,πεινά το καημένον

λαλεί του εσού που ξέρεις,τάχατες πως πεινά
εν λάξιμον του σσσιύλλου έννεν καμια μιλιά

τζιαι πολοάται ο Τταρζάν λαλεί του αγρωνίζω
ούλλες τες γλώσσες των χτηνών,ξερε το πως γνωρίζω

τζιαι πολοάται ο γάδαρος,αρκεύκει αγκανίζει
την τζιεφαλήν του στον Τταρζάν κάμποσον σσιομαλίζει

λαλεί του τούτον το χτηνόν εσπάρκωσεν καμπόσο
τζιαι μια γαούραν εύρε του,αλλιώς εννα θυμώσω

κάμνει να φύει άξξιπα,μα η αίγια πεμπερίζει
κάμποσον νεκαλιέται,γυρόν-γυρόν γυρίζει

πρίν να προλάβει ο Τταρζάν τον λόον του  να κόψει
πετάσσεται τζιαι ο βοσκός για να τον διακόψει

μεν της ακούεις τι λαλεί,αλλά εμέναν ρώτα
εγίνην ό,τι εγίνηκεν αλλά μου ετρίφτην πρώτα

η μεταμόσχευση

έναν παλιόν ανέκδοτο λαλώ να σας θυμήσω
το δράμαν κάποιου άτυχου δαμε 'ννα σατυρίσω

Σ' ατύχημαν εμπλέχτηκεν  ο γέριμος στη στράτα
τζιαι άμαν εποφύρτηκεν είπαν του τα μαντάτα

είκοσι ώρες βάσανο μέσα στο χειρουργείο
μα είσαι κομα ζωντανός,έξερε έννεν λλίο

εννάν η ζωή σου δύσκολη τζιαι μάθε το γιατί
την βίλλα σου που έλυσεν εκόψαν οι γιατροί

άβιλλος για πολλύν τζιαιρόν έμεινεν μήνες έξι
μα'τουν πολλύν το βάσανο  έτσι για να τ'αντέξει

έθελεν μεταμόσχευσην να 'σσιει βίλλαν σαν πρώτα
ποτζιεί-ποδά για ειδικόν εγύρευκεν τζι' αρώταν

ήβραν του καλύττερον τζιαι πέψαν τον τζιαι πήε
"εννα ξαναγαμήσεις" είπεν του σαν τον είεν

μες το ψυγείον έν έχω βίλλαν μα έν πειράζει,
έχω μιαν προβοσκίδα,να δούμεν αν ταιρκάζει

η εχχείρηση επέτυχεν τζιαι πήαν ούλλα πρίμα
τζι'ο ασθενής εστράφηκεν ύστερις πό'ναν μήνα

έσιιει κανέναν πρόβλημαν το όργανον καλέ μου;
οξά γαμάς όπως παλλιά μόνον αλήθκιαν πέμου!

γαμώ τζιαι ρέσσω ρε γιατρέ καλύττερα που πρώτα
για να πιστέψεις σίουρα τζιαι την γεναίκαν ρώτα

μα 'σσιει μιαν λεπτομέρεια που με ανασατώννει
άμαν να 'βρει φυστούτζια,τον κώλο μου γεμώννει

Η δύναμη του μυαλού

 έθελα να'μουν μέντταλιστ μόνο για ένα μήνα
να φέρνω με τα μάθθκια μου στες κορασσιές τη στρίνα

ξέρετε, έθθα εζάωννα πηρούνια-κουταλούθκια
θα έκαμνα ξιμαρισσιές τζιαι όι μουσκουρούθκια

θα έστρωννα την άτιμην την πόρνην κοινωνία
γαμήσιν νά 'σσιει κάμποσον τζιαι όι αδικία

να τρέχουνται οι όξινες βίλλον να πεθυμούσιν
να μεν κάμνουν τες δύσκολες τζιαι να διορθωθούσιν

τζιείνοι που εν αξόρτωτοι με βίλλαν ψοφηζμένη
να έβρρουν το χαμόγελο τζιαι τζιείνη κουρτισμένη

ούλα εννα δουλεύκουσιν  ελβετικόν ρολόιν
ναν η ζωή μας χάχχανον τζιαι όι μοιρολόιν