αφιερωμένο στον νεαρό επαγγελματία

τα δάνεια τζιαι η δουλειά σκοτώννουν το γαμήσι

αλλά ποννά 'σσιεις τον ππαράν εννα σου λείπει η στύση

ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

τα κρομμύθκια

Μια κορασσιά έχουν να πουν, που έζζιεν εις τα ξένα
εγύρευκεν να αρμαστεί μα 'ν έβρισκεν κανέναν

ήτουν μια κούκλα,όμορφη με μιάλα μμάθκια μπλέ
τζιε το κορμίν της,ποίημαν! έν έβρισκες αμμέ

είσσιεν αίπιν πάνω της να πούμεν την αλήθκεια
διότι το πουττίν της εμύριζεν κρομμύθκια

ερώτησεν ποτζιεί-ποδά να εύρει χαρτωμένον
κανένας εν το άντεχεν που ητουν χτιτσιαζμένον

λαλεί της μια φίλη της,πως ήβρεν εναν νέον
παλλικαρά και έξυπνο μα τζιαι πολλά ωραίο

πρόβλημαν αγγκονίστηκεν πο' δούλευκεν στα ξένα
γιατρό για να τον γιάνει εν εύρισκέν κανέναν

έλειπεν γρόνους κάμποσους μακρά στην αστραλία
η όσφρησή του χάθηκεν μέσα στα μεταλλεία

λαλεί ετούτον παίρνω τον!εν μιάλη η χαρά μου
μπορεί να έσσιει πρόβλημαν αλλά τούτον γιουτά μου

αφούσον εβρεθήκασιν τζι'αφού εγνωριστήκαν
έν εβαρυκολήσασιν,άξξιπα παντρευτήκαν

την πρώτη νύχταν ο γαμπρός λαλλεί "εννα σε πελλάνω"
θκυο μέρες εννα σε γαμώ μπορει τζιαι παραπάνω

βούττα λαλεί του,γλήορα,έλα με το καυλί σου
τζιαι σσίζμε που την μέσην γιατί ειμαι δική σου

τζιαι σσιύφκει μες τα 'σσιέλλια τις,τζ'αρκεύκει παουρκές
κόρη γιατί εν μου πες για τουντες κρομμυθκιές;

μπορεί να 'μαι σακκάτης χίττσσιν να μεν μυρίζω
μα άπαξ τζιαι εκόντεψα στον πούτττο σου δακρύζω!!

ο κλέψας του κλέψαντος

μια παντρεμένη ασκομαχά πάνω εις τη διπλήν
αλλ'εννεν με τον άντραν της εν παρακαθκιανή

άξξιπα το τελέφωνον χτυπά τζιαι κατσιαρίζει
ίσσια πάνω πετάσσουνται τζιαι τζιείνη παουρίζει

"ποιός ππεζεβένγκης εν ολάν, τωρά που 'τουν να χύσω
πέρκιμον έννεν σοβαρό,σε θκυό λεπτά 'ννα κλείσω"

μιλά εις το τελέφωνον τζ'ολλόισια γρυλλώννει
κλείει το- φουτουνιάζεται,κατάρες αντακώννει

-μα ποιός σε εσικκήρτισεν τζιαί γίνηκες φωθκιά;

-ετο,ήτουν ο άντρας μου-μυρίζουμαι λαθκιά..

"ρε τον ππουστοπεζζέβεγκον ιντα με περιπέζει;
λαλεί εν εις τον καφενέν ττάβλιν μιτά σου παίζει...

ο πππουσστιης τζιαι το σαλάμιν

είσσιεν ΄ναν μαυρογέριμον γέρον τζιαι τικιτάγκα
τα γρόνια τα παλιά, πριχού φανούν τα τάνγκα

μπαίνει μες το χασάπικον με μιάλην φασαρία
"καλώς τον ππούστην του χωρκού,καλώς τη λουκρητία"

"ίνταλως τζ'ηρτες που ποδά τζ'εισαι κοτσσιηνισμένος,
επείνασες τζιαί έρεξες οξά 'σαι σπαρκωμένος;"

"πασσιύν σαλάμιν μακρουλλόν,λαλω σουνα μου βάλεις
τζ'όσα-όσα θκιώ σου τα,λαλώ σου το χαλάλις."

ρωτά τον ο χασάπακλας που κοφκεν κοτολέττες
θέλεις το ολόσωστον γιά να σου κόψω φέττες;

ολόσωστον χασάπη μου,βάλε τζιαι παστουρμάν
εν κώλον π'όχω φίλε μου,εν τζι'έχω κουκουμάν.

περι μεγεθους

πάνω στον ρότσον κάθουμαι τζιαι σκέφτουμαι καπάλιν
γιατί οι αδρώποι θέλουσιν να έχουν βίλλα μιάλην

αφούσον εν το σκέφτουνται,χαπάριν έθθα πάρουν
θέλει παμόν τζιαι τεχνική για να την κουμαντάρουν

οι κορασσιές φταίσιν ολάν λαλεί μου μια ιδέα
γιατί ούλλον μας μάχουνται τα μιάλα εν τα ωραία


έσσιει τζιαι κάτι γέριμους που έν εχουν χαπάρι
τζ'εύκουνται αντι άδρωποι να εγίνουνταν γαδάροι

εν τ'αρωτούσιν τα χτηνά τον πόνο τους να δούν
εν μόνο για κατούρημα εν τζιαι πολλο-γαμούν

γι αυτό λαλώ σας χωρκανοί καμιάς γεναίκας προσβολή ποττέ να με σσας 'τζιήζει
του ουρανού κάθε πουλλίν με την δικήν του την φωνήν σσιέρεται,καπαρτίζει

εισαγωγή

του έρωτα οι ποιητές εν κάμποσες σσιυλλιάες
που γράφουν ιστορίες για μυθικούς γαμιάες

μάχουνται για τον έρωτα μα μόνον θεωρία
την πράξη ενιγράφουσιν,σαμπώς τζι 'εν αγγαρεία

εν ννύχτα καλοτζιερινή τζιε ήρτεν μου ιδέα
του έρωτα τα μυστικά να γράψω τα σπουδαία

εφκάρτε πκιόν το σσιέριν σας πουμέσα που την βράκα
θκιαβάστε λλίην ποίησην να μες σας πουν μαλάκα.

έθθα μαλλώννετε δαμέ σαν κάττοι με τους σσιύλλους
ουλλοι εννα υμνήσουμεν τους πούττους τζιαι τους βίλλους