τα κρομμύθκια

Μια κορασσιά έχουν να πουν, που έζζιεν εις τα ξένα
εγύρευκεν να αρμαστεί μα 'ν έβρισκεν κανέναν

ήτουν μια κούκλα,όμορφη με μιάλα μμάθκια μπλέ
τζιε το κορμίν της,ποίημαν! έν έβρισκες αμμέ

είσσιεν αίπιν πάνω της να πούμεν την αλήθκεια
διότι το πουττίν της εμύριζεν κρομμύθκια

ερώτησεν ποτζιεί-ποδά να εύρει χαρτωμένον
κανένας εν το άντεχεν που ητουν χτιτσιαζμένον

λαλεί της μια φίλη της,πως ήβρεν εναν νέον
παλλικαρά και έξυπνο μα τζιαι πολλά ωραίο

πρόβλημαν αγγκονίστηκεν πο' δούλευκεν στα ξένα
γιατρό για να τον γιάνει εν εύρισκέν κανέναν

έλειπεν γρόνους κάμποσους μακρά στην αστραλία
η όσφρησή του χάθηκεν μέσα στα μεταλλεία

λαλεί ετούτον παίρνω τον!εν μιάλη η χαρά μου
μπορεί να έσσιει πρόβλημαν αλλά τούτον γιουτά μου

αφούσον εβρεθήκασιν τζι'αφού εγνωριστήκαν
έν εβαρυκολήσασιν,άξξιπα παντρευτήκαν

την πρώτη νύχταν ο γαμπρός λαλλεί "εννα σε πελλάνω"
θκυο μέρες εννα σε γαμώ μπορει τζιαι παραπάνω

βούττα λαλεί του,γλήορα,έλα με το καυλί σου
τζιαι σσίζμε που την μέσην γιατί ειμαι δική σου

τζιαι σσιύφκει μες τα 'σσιέλλια τις,τζ'αρκεύκει παουρκές
κόρη γιατί εν μου πες για τουντες κρομμυθκιές;

μπορεί να 'μαι σακκάτης χίττσσιν να μεν μυρίζω
μα άπαξ τζιαι εκόντεψα στον πούτττο σου δακρύζω!!