το μυλλωμένον πό 'γραψα προχτές άξξιπα εξίασά το
τζιαι το χαρτί που έγραφα ,γαμώτα! έχασά το
έτσι παθαίννεις γάδαρε αδδέν τα συσταρίζεις
νεκάτωννε ποτζιεί ποδά τζιαι μεν ασσιχτιρίζεις
άξξιππα όμως σκέφτουμαι πως έν ηταν τυχαίο
εν για τον κώλον πο 'γραφα, λαλείς να ταν μοιραίο;
άλλον πρέπει να σκέφτουμαι ,τζιαι το παλιόν καθόλου
γιατί ήτουν μια ξιμαρισσιά,γιατί ήτουν του κώλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου