Άπαξ τζ’εβρέθεις
μέσα του,τζ’ύστερα που ξεβέννεις
Πάλε είσαι ο
σκλάβος του τζ’ ας μέν καταλαββαίννεις.
Νομίζεις είσαι
άρκοντας, την τύχη σου ορίζεις
Τζιείνον κρατά τη μουτταρκά, τζ’ας μέν το αγρωνίζεις.
Χαρκιέσαι πως το
σώμαν σου εν μανιχά δικό’σου
Μα’ν’ κολλημένος
μέσα του για πάντα ο μυαλός σου
Πόξω του εν
ανέμελον, μέσα κοχλά τζιαι βράζει
Τζ’ ούλλα της
πλάσης τα χτηνά τζιείνον εξουσιάζει
Χαρκούμαι εν το
μιαλλύττερον, ναρκωτικόν του κόσμου
Την ώραν που το
σσιέρουμαι, ο κόσμος εν δικός μου
*Γενοβα 6/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου